pluvius
Latin
Etymology
From pluit.
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [ˈpɫʊ.wi.ʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [ˈpluː.vi.us]
Adjective
pluvius (feminine pluvia, neuter pluvium); first/second-declension adjective
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | pluvius | pluvia | pluvium | pluviī | pluviae | pluvia | |
| genitive | pluviī | pluviae | pluviī | pluviōrum | pluviārum | pluviōrum | |
| dative | pluviō | pluviae | pluviō | pluviīs | |||
| accusative | pluvium | pluviam | pluvium | pluviōs | pluviās | pluvia | |
| ablative | pluviō | pluviā | pluviō | pluviīs | |||
| vocative | pluvie | pluvia | pluvium | pluviī | pluviae | pluvia | |
Noun
pluvius m (genitive pluviī or pluvī); second declension
Declension
Second-declension noun.
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | pluvius | pluviī |
| genitive | pluviī pluvī1 |
pluviōrum |
| dative | pluviō | pluviīs |
| accusative | pluvium | pluviōs |
| ablative | pluviō | pluviīs |
| vocative | pluvie | pluviī |
1Found in older Latin (until the Augustan Age).
Derived terms
Related terms
References
- “pluvius”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “pluvius”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- pluvius in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
- “pluvius”, in Harry Thurston Peck, editor (1898), Harper’s Dictionary of Classical Antiquities, New York: Harper & Brothers
- “pluvius”, in William Smith, editor (1848), A Dictionary of Greek and Roman Biography and Mythology, London: John Murray