podkładający

From podkładać +‎ -ący. First attested in c. 1455.

• IPA^(key): (10^th–15^th CE) /pɔtkɫadajɑ̃t͡sʲiː/
• IPA^(key): (15^th CE) /pɔtkɫadajɑ̃t͡sʲi/

podkładający

1. (attested in Lesser Poland, Greater Poland) underlaid
   • 1876-1929 [c. 1455], Vatroslav Jagić, editor, Archiv für slavische Philologie‎^[1], volume XIV, Miechów, Kruchowo, page 490:

     Ad obiecta naprzeczywko pothcladayączym

     [Ad obiecta naprzeciwko podkładającym]

• B. Sieradzka-Baziur, Ewa Deptuchowa, Joanna Duska, Mariusz Frodyma, Beata Hejmo, Dorota Janeczko, Katarzyna Jasińska, Krystyna Kajtoch, Joanna Kozioł, Marian Kucała, Dorota Mika, Gabriela Niemiec, Urszula Poprawska, Elżbieta Supranowicz, Ludwika Szelachowska-Winiarzowa, Zofia Wanicowa, Piotr Szpor, Bartłomiej Borek, editors (2011–2015), “podkładający”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN

• IPA^(key): /pɔt.kwa.daˈjɔn.t͡sɘ/
• Rhymes: -ɔnt͡sɘ
• Syllabification: pod‧kła‧da‧ją‧cy

podkładający (active adjectival)

1. active adjectival participle of podkładać