podmówca

See also: podmówcą

Polish

Etymology

    Etymology tree
    Proto-Slavic *podъ-
    Old Polish pod-
    Polish pod-
    Proto-Indo-European *mlewH-der.
    Proto-Slavic *mъ̀lva
    Proto-Indo-European *-yeti
    Proto-Indo-European *-éyeti
    Proto-Slavic *-iti
    Proto-Slavic *mъlviti
    Old Polish mówić
    Polish mówić
    Polish podmówić
    Proto-Slavic *-ьca
    Old Polish -ca
    Polish -ca
    Polish podmówca

    From podmówić +‎ -ca. First attested in 1743–1745.[1]

    Pronunciation

    • IPA(key): /pɔdˈmuf.t͡sa/
    • Rhymes: -uft͡sa
    • Syllabification: pod‧mów‧ca

    Noun

    podmówca m pers

    1. (obsolete) person who tricks someone into something; convincer; smooth talker; trickster (Is there an English equivalent to this definition?)
      Synonym: podmawiacz

    Declension

    Declension of podmówca
    singular plural
    nominative podmówca podmówcy/podmówce (deprecative)
    genitive podmówcy podmówców
    dative podmówcy podmówcom
    accusative podmówcę podmówców
    instrumental podmówcą podmówcami
    locative podmówcy podmówcach
    vocative podmówco podmówcy
    adjective
    nouns
    verbs

    References

    1. ^ Paweł Kupiszewski (03.12.2018) “PODMÓWCA”, in Elektroniczny Słownik Języka Polskiego XVII i XVIII Wieku [Electronic Dictionary of the Polish Language of the XVII and XVIII Century]

    Further reading

    This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.