podmawiacz

Polish

Etymology

    Etymology tree
    Proto-Slavic *podъ-
    Old Polish pod-
    Polish pod-
    Proto-Indo-European *mlewH-der.
    Proto-Slavic *mъ̀lva
    Proto-Indo-European *-yeti
    Proto-Indo-European *-éyeti
    Proto-Slavic *-iti
    Proto-Slavic *mъlviti
    Old Polish mówić
    Proto-Slavic *-ati
    Old Polish -ać
    Old Polish mawiać
    Polish mawiać
    Polish podmawiać
    Proto-Slavic *-ačь
    Old Polish -acz
    Polish -acz
    Polish podmawiacz

    From podmawiać +‎ -acz. First attested in 1743–1745.[1]

    Pronunciation

    • IPA(key): /pɔdˈma.vjat͡ʂ/
    • Rhymes: -avjat͡ʂ
    • Syllabification: pod‧ma‧wiacz

    Noun

    podmawiacz m pers

    1. (obsolete) instigator; convincer; smooth talker; trickster (person who tricks someone into something)
      Synonym: podmówca

    Declension

    Declension of podmawiacz
    singular plural
    nominative podmawiacz podmawiacze
    genitive podmawiacza podmawiaczy
    dative podmawiaczowi podmawiaczom
    accusative podmawiacza podmawiaczy
    instrumental podmawiaczem podmawiaczami
    locative podmawiaczu podmawiaczach
    vocative podmawiaczu podmawiacze
    adjective
    nouns
    verbs

    References

    1. ^ Paweł Kupiszewski (29.11.2018) “PODMAWIACZ”, in Elektroniczny Słownik Języka Polskiego XVII i XVIII Wieku [Electronic Dictionary of the Polish Language of the XVII and XVIII Century]

    Further reading

    This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.