podumać

Polish

Etymology

From po- +‎ dumać.

Pronunciation

  • IPA(key): /pɔˈdu.mat͡ɕ/
  • Rhymes: -umat͡ɕ
  • Syllabification: po‧du‧mać

Verb

podumać pf

  1. (intransitive) to ponder, to muse [with nad (+ instrumental) ‘on/over something’]

Conjugation

Conjugation of podumać pf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive podumać
future tense 1st podumam podumamy
2nd podumasz podumacie
3rd poduma podumają
impersonal poduma się
past tense 1st podumałem,
-(e)m podumał 		podumałam,
-(e)m podumała 		podumałom,
-(e)m podumało 		podumaliśmy,
-(e)śmy podumali 		podumałyśmy,
-(e)śmy podumały
2nd podumałeś,
-(e)ś podumał 		podumałaś,
-(e)ś podumała 		podumałoś,
-(e)ś podumało 		podumaliście,
-(e)ście podumali 		podumałyście,
-(e)ście podumały
3rd podumał podumała podumało podumali podumały
impersonal podumano
conditional 1st podumałbym,
bym podumał 		podumałabym,
bym podumała 		podumałobym,
bym podumało 		podumalibyśmy,
byśmy podumali 		podumałybyśmy,
byśmy podumały
2nd podumałbyś,
byś podumał 		podumałabyś,
byś podumała 		podumałobyś,
byś podumało 		podumalibyście,
byście podumali 		podumałybyście,
byście podumały
3rd podumałby,
by podumał 		podumałaby,
by podumała 		podumałoby,
by podumało 		podumaliby,
by podumali 		podumałyby,
by podumały
impersonal podumano by
imperative 1st niech podumam podumajmy
2nd podumaj podumajcie
3rd niech poduma niech podumają
anterior adverbial participle podumawszy
verbal noun podumanie

Further reading

  • podumać in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • podumać in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.