praecipitatio
Latin
Etymology
praecipitō + -tiō
Noun
praecipitātiō f (genitive praecipitātiōnis); third declension
- headlong fall
- inconsiderate haste
- precipitation (all senses)
Declension
Third-declension noun.
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | praecipitātiō | praecipitātiōnēs |
| genitive | praecipitātiōnis | praecipitātiōnum |
| dative | praecipitātiōnī | praecipitātiōnibus |
| accusative | praecipitātiōnem | praecipitātiōnēs |
| ablative | praecipitātiōne | praecipitātiōnibus |
| vocative | praecipitātiō | praecipitātiōnēs |
Descendants
- Catalan: precipitació
- French: précipitation
- Galician: precipitación
- Italian: precipitazione
- Portuguese: precipitação
- Romanian: precipitație, precipitațiune
- Spanish: precipitación
References
- “praecipitatio”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- praecipitatio in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.