procrastineren

Dutch

Etymology

From procrastinatie.

Pronunciation

  • Audio:(file)
  • Hyphenation: pro‧cras‧ti‧ne‧ren

Noun

procrastineren

  1. to procrastinate

Conjugation

Conjugation of procrastineren (weak)
infinitive procrastineren
past singular procrastineerde
past participle geprocrastineerd
infinitive procrastineren
gerund procrastineren n
present tense past tense
1st person singular procrastineer procrastineerde
2nd person sing. (jij) procrastineert, procrastineer2 procrastineerde
2nd person sing. (u) procrastineert procrastineerde
2nd person sing. (gij) procrastineert procrastineerde
3rd person singular procrastineert procrastineerde
plural procrastineren procrastineerden
subjunctive sing.1 procrastinere procrastineerde
subjunctive plur.1 procrastineren procrastineerden
imperative sing. procrastineer
imperative plur.1 procrastineert
participles procrastinerend geprocrastineerd
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Synonyms