prudentia
Latin
Etymology
From prūdēns + -ia. Compare prōvidentia.
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [pruːˈdɛn.ti.a]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [pruˈd̪ɛn.t̪͡s̪i.a]
Noun
prūdentia f (genitive prūdentiae); first declension
- acquaintance, knowledge, skilfulness
- sagacity, prudence, discretion, discreetness
- Synonyms: sapientia, calliditās
- Antonyms: stultitia, ineptitūdō, īnsapientia, imprūdentia, sōcordia, stupiditās, inertia
- foresight
- c. 4 BCE – 65 CE, Seneca the Younger, De brevitate vitae 9:
- Potestne quicquam stultius esse quam quorundam sensus, hominum eorum dico qui prudentiam iactant?
- Can anything be sillier than the point of view of certain people—I mean those who boast of their foresight?
- Potestne quicquam stultius esse quam quorundam sensus, hominum eorum dico qui prudentiam iactant?
- wisdom
- Deuteronomy 32:28 Latin Vulgate
Declension
First-declension noun.
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | prūdentia | prūdentiae |
| genitive | prūdentiae | prūdentiārum |
| dative | prūdentiae | prūdentiīs |
| accusative | prūdentiam | prūdentiās |
| ablative | prūdentiā | prūdentiīs |
| vocative | prūdentia | prūdentiae |
Descendants
Adjective
prūdentia
- nominative/accusative/vocative neuter plural of prūdēns
References
- “prudentia”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “prudentia”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- prudentia in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
- Carl Meißner, Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book[1], London: Macmillan and Co.
- (ambiguous) statesmanship; political wisdom: prudentia (civilis) (De Or. 1. 19. 85)
- (ambiguous) statesmanship; political wisdom: prudentia (civilis) (De Or. 1. 19. 85)
- prudentia in Ramminger, Johann (16 July 2016 (last accessed)) Neulateinische Wortliste: Ein Wörterbuch des Lateinischen von Petrarca bis 1700[2], pre-publication website, 2005-2016