przykładacz

Polish

Etymology

From przykładać +‎ -acz. First attested in 1528.[1]

Pronunciation

 
  • IPA(key): /pʂɘˈkwa.dat͡ʂ/
  • (Middle Polish) IPA(key): (16th c.) /pr̝ɨˈkɫa.dat͡ʂ/, (17th–18th c.) /pʂɨˈkɫa.dat͡ʂ/
  • Rhymes: -adat͡ʂ
  • Syllabification: przy‧kła‧dacz

Noun

przykładacz m pers

  1. (obsolete, carpentry) presser; affixer, joiner (person who applies pressure or joins something with something)

Declension

Declension of przykładacz
singular plural
nominative przykładacz przykładacze
genitive przykładacza przykładaczy
dative przykładaczowi przykładaczom
accusative przykładacza przykładaczy
instrumental przykładaczem przykładaczami
locative przykładaczu przykładaczach
vocative przykładaczu przykładacze
adjectives
adverbs
nouns
verbs

References

  1. ^ Maria Renata Mayenowa, Stanisław Rospond, Witold Taszycki, Stefan Hrabec, Władysław Kuraszkiewicz (2010-2023) “przykładacz”, in Słownik Polszczyzny XVI Wieku [A Dictionary of 16th Century Polish]

Further reading

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.