punyir
Catalan
Etymology
Inherited from Latin pungere, with normal change of conjugation to -ir.
Pronunciation
Verb
punyir (first-person singular present punyo, first-person singular preterite punyí, past participle punyit)
Conjugation
Conjugation of punyir (third conjugation, without -eix-)
| infinitive | punyir | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| gerund | punyint | ||||||
| past participle | masculine | feminine | |||||
| singular | punyit | punyida | |||||
| plural | punyits | punyides | |||||
| person | singular | plural | |||||
| first | second | third | first | second | third | ||
| indicative | jo | tu | ell/ella vostè |
nosaltres nós |
vosaltres vós |
ells/elles vostès | |
| present | punyo | punys | puny | punyim | punyiu | punyen | |
| imperfect | punyia | punyies | punyia | punyíem | punyíeu | punyien | |
| future | punyiré | punyiràs | punyirà | punyirem | punyireu | punyiran | |
| preterite | punyí | punyires | punyí | punyírem | punyíreu | punyiren | |
| conditional | punyiria | punyiries | punyiria | punyiríem | punyiríeu | punyirien | |
| subjunctive | jo | tu | ell/ella vostè |
nosaltres nós |
vosaltres vós |
ells/elles vostès | |
| present | punyi | punyis | punyi | punyim | punyiu | punyin | |
| imperfect | punyís | punyissis | punyís | punyíssim | punyíssiu | punyissin | |
| imperative | — | tu | vostè | nosaltres | vosaltres vós |
vostès | |
| affirmative | — | puny | punyi | punyim | punyiu | punyin | |
| negative (no) | — | no punyis | no punyi | no punyim | no punyiu | no punyin | |
Further reading
- “punyir”, in Diccionari de la llengua catalana [Dictionary of the Catalan Language] (in Catalan), second edition, Institute of Catalan Studies [Catalan: Institut d'Estudis Catalans], April 2007