Italian
Etymology
Borrowed from Latin quiētārī. Doublet of the inherited chetare.
Pronunciation
- IPA(key): /kwjeˈta.re/, /kwi.eˈta.re/[1]
- Rhymes: -are
- Hyphenation: quie‧tà‧re, qui‧e‧tà‧re
Verb
quietàre (first-person singular present quièto or quiéto[1], first-person singular past historic quietài, past participle quietàto, auxiliary avére)
- (transitive) to calm, subside
- Synonyms: acquietare, calmare
Conjugation
Conjugation of quietàre (-are) (See Appendix:Italian verbs)
| quietàre
|
| avére
|
quietàndo
|
| quietànte
|
quietàto
|
| indicative
|
io
|
tu
|
lui/lei, esso/essa
|
noi
|
voi
|
loro, essi/esse
|
| present
|
quièto, quiéto[1]
|
quièti, quiéti[1]
|
quièta, quiéta[1]
|
quietiàmo
|
quietàte
|
quiètano, quiétano[1]
|
| imperfect
|
quietàvo
|
quietàvi
|
quietàva
|
quietavàmo
|
quietavàte
|
quietàvano
|
| past historic
|
quietài
|
quietàsti
|
quietò
|
quietàmmo
|
quietàste
|
quietàrono
|
| future
|
quieterò
|
quieterài
|
quieterà
|
quieterémo
|
quieteréte
|
quieterànno
|
| conditional
|
quieterèi
|
quieterésti
|
quieterèbbe, quieterébbe
|
quieterémmo
|
quieteréste
|
quieterèbbero, quieterébbero
|
| subjunctive
|
che io
|
che tu
|
che lui/che lei, che esso/che essa
|
che noi
|
che voi
|
che loro, che essi/che esse
|
| present
|
quièti, quiéti[1]
|
quièti, quiéti[1]
|
quièti, quiéti[1]
|
quietiàmo
|
quietiàte
|
quiètino, quiétino[1]
|
| imperfect
|
quietàssi
|
quietàssi
|
quietàsse
|
quietàssimo
|
quietàste
|
quietàssero
|
| imperative
|
—
|
tu
|
Lei
|
noi
|
voi
|
Loro
|
|
|
quièta, quiéta[1]
|
quièti, quiéti[1]
|
quietiàmo
|
quietàte
|
quiètino, quiétino[1]
|
| negative imperative
|
|
non quietàre
|
non quièti, non quiéti[1]
|
non quietiàmo
|
non quietàte
|
non quiètino, non quiétino[1]
|
Derived terms
References
Anagrams
Latin
Verb
quiētāre
- second-person singular present active indicative/imperative of quiētor
- present active infinitive of quiētō
Spanish
Verb
quietare
- first/third-person singular future subjunctive of quietar