quincuplus
Latin
| 50 | ||
| ← 4 | V 5 |
6 → [a], [b], [c] |
|---|---|---|
| Cardinal: quīnque Ordinal: quīntus Adverbial: quīnquiēs, quīnquiēns Proportional: quīnquiplus, quīntuplus, quīncuplus Multiplier: quīnquiplex, quīntuplex, quīncuplex, quinqueplex Distributive: quīnus Collective: quīniō Fractional: quīntāns | ||
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [ˈkʷiːŋ.kʊ.pɫʊs], [kʷiːŋˈkʊp.ɫʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [ˈkʷiŋ.ku.plus], [kʷiŋˈkup.lus]
Adjective
quīncuplus (feminine quīncupla, neuter quīncuplum); first/second-declension adjective
- (Late Latin) alternative form of quīnquiplus
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | quīncuplus | quīncupla | quīncuplum | quīncuplī | quīncuplae | quīncupla | |
| genitive | quīncuplī | quīncuplae | quīncuplī | quīncuplōrum | quīncuplārum | quīncuplōrum | |
| dative | quīncuplō | quīncuplae | quīncuplō | quīncuplīs | |||
| accusative | quīncuplum | quīncuplam | quīncuplum | quīncuplōs | quīncuplās | quīncupla | |
| ablative | quīncuplō | quīncuplā | quīncuplō | quīncuplīs | |||
| vocative | quīncuple | quīncupla | quīncuplum | quīncuplī | quīncuplae | quīncupla | |
References
- R. E. Latham, D. R. Howlett, & R. K. Ashdowne, editors (1975–2013), “quincuplus”, in Dictionary of Medieval Latin from British Sources[1], London: Oxford University Press for the British Academy, →ISBN, →OCLC
- quincuplus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.