sexcuplus
Latin
| 60 | ||
| [a], [b], [c] ← 5 | VI 6 |
7 → |
|---|---|---|
| Cardinal: sex Ordinal: sextus Adverbial: sexiēs, sexiēns, sextō Proportional: sexuplus, sextuplus, sexcuplus Multiplier: sexuplex, sextuplex, sexcuplex, sēplex, secuplex Distributive: sēnus Collective: sēniō Fractional: sextāns | ||
Etymology 1
From sex (“six”) + -plus (“-fold”). The -cu- is probably by analogy with quīncuplus (“fivefold”) or decuplus (“tenfold”). Compare nōncuplus.
Alternative forms
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [ˈsɛk.skʊ.pɫʊs], [sɛkˈskʊp.ɫʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [ˈsɛk.sku.plus], [sekˈskup.lus]
Adjective
sexcuplus (feminine sexcupla, neuter sexcuplum); first/second-declension adjective
- (Medieval Latin, New Latin) sixfold, six times as much
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | sexcuplus | sexcupla | sexcuplum | sexcuplī | sexcuplae | sexcupla | |
| genitive | sexcuplī | sexcuplae | sexcuplī | sexcuplōrum | sexcuplārum | sexcuplōrum | |
| dative | sexcuplō | sexcuplae | sexcuplō | sexcuplīs | |||
| accusative | sexcuplum | sexcuplam | sexcuplum | sexcuplōs | sexcuplās | sexcupla | |
| ablative | sexcuplō | sexcuplā | sexcuplō | sexcuplīs | |||
| vocative | sexcuple | sexcupla | sexcuplum | sexcuplī | sexcuplae | sexcupla | |
Etymology 2
Misspelling resulting from the confusion of -x- and -s- before a consonant that developed because [ks] was subject to simplification to [s] in this position.
Adjective
sexcuplus
- misspelling of sēscuplus
References
- sexcuplus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.