sextuplus
Latin
| 60 | ||
| [a], [b], [c] ← 5 | VI 6 |
7 → |
|---|---|---|
| Cardinal: sex Ordinal: sextus Adverbial: sexiēs, sexiēns, sextō Proportional: sexuplus, sextuplus, sexcuplus Multiplier: sexuplex, sextuplex, sexcuplex, sēplex, secuplex Distributive: sēnus Collective: sēniō Fractional: sextāns | ||
Etymology
From sex (“six”) and sextus (“sixth”) + -plus (“-fold”). The use of -t- may have been influenced by the following septuplus.
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [ˈsɛk.stʊ.pɫʊs], [sɛkˈstʊp.ɫʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [ˈsɛk.st̪u.plus], [sekˈst̪up.lus]
Adjective
sextuplus (feminine sextupla, neuter sextuplum); first/second-declension adjective
- (Medieval Latin, New Latin) sixfold, six times as much
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | sextuplus | sextupla | sextuplum | sextuplī | sextuplae | sextupla | |
| genitive | sextuplī | sextuplae | sextuplī | sextuplōrum | sextuplārum | sextuplōrum | |
| dative | sextuplō | sextuplae | sextuplō | sextuplīs | |||
| accusative | sextuplum | sextuplam | sextuplum | sextuplōs | sextuplās | sextupla | |
| ablative | sextuplō | sextuplā | sextuplō | sextuplīs | |||
| vocative | sextuple | sextupla | sextuplum | sextuplī | sextuplae | sextupla | |
Descendants
References
- R. E. Latham, D. R. Howlett, & R. K. Ashdowne, editors (1975–2013), “sextuplus”, in Dictionary of Medieval Latin from British Sources[1], London: Oxford University Press for the British Academy, →ISBN, →OCLC
- sextuplus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.