qvikna
Old Swedish
Etymology
From Old Norse kvikna, from Proto-Germanic *kwiknaną.
Verb
qvikna
Conjugation
| present | past | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| infinitive | qvikna | — | ||||
| participle | qviknandi, -e | qviknaþer | ||||
| active voice | indicative | subjunctive | imperative | indicative | subjunctive | |
| iæk | qviknar | qvikni, -e | — | qviknaþi, -e | qviknaþi, -e | |
| þū | qviknar | qvikni, -e | qvikna | qviknaþi, -e | qviknaþi, -e | |
| han | qviknar | qvikni, -e | — | qviknaþi, -e | qviknaþi, -e | |
| vīr | qviknum, -om | qviknum, -om | qviknum, -om | qviknaþum, -om | qviknaþum, -om | |
| īr | qviknin | qviknin | qviknin | qviknaþin | qviknaþin | |
| þēr | qvikna | qviknin | — | qviknaþu, -o | qviknaþin | |
| mediopassive voice | indicative | subjunctive | imperative | indicative | subjunctive | |
| iæk | — | — | — | — | — | |
| þū | — | — | — | — | — | |
| han | — | — | — | — | — | |
| vīr | — | — | — | — | — | |
| īr | — | — | — | — | — | |
| þēr | — | — | — | — | — | |
Descendants
- Swedish: kvickna