Polish
Etymology
From ręka + -o- + czyn.
Pronunciation
- IPA(key): /rɛŋˈkɔ.t͡ʂɘn/
- Rhymes: -ɔt͡ʂɘn
- Syllabification: rę‧ko‧czyn
Noun
rękoczyn m inan
- (literary) brawl, fisticuffs, fight
Declension
Declension of rękoczyn
|
|
singular
|
plural
|
| nominative
|
rękoczyn
|
rękoczyny
|
| genitive
|
rękoczynu
|
rękoczynów
|
| dative
|
rękoczynowi
|
rękoczynom
|
| accusative
|
rękoczyn
|
rękoczyny
|
| instrumental
|
rękoczynem
|
rękoczynami
|
| locative
|
rękoczynie
|
rękoczynach
|
| vocative
|
rękoczynie
|
rękoczyny
|
Further reading
- rękoczyn in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- rękoczyn in Polish dictionaries at PWN