rantsoeneren

Dutch

Etymology

From rantsoen +‎ -eren.

Pronunciation

  • IPA(key): /rɑnt.suˈneː.rə(n)/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -eːrən

Verb

rantsoeneren

  1. to ration, to provide with supplies

Conjugation

Conjugation of rantsoeneren (weak)
infinitive rantsoeneren
past singular rantsoeneerde
past participle gerantsoeneerd
infinitive rantsoeneren
gerund rantsoeneren n
present tense past tense
1st person singular rantsoeneer rantsoeneerde
2nd person sing. (jij) rantsoeneert, rantsoeneer2 rantsoeneerde
2nd person sing. (u) rantsoeneert rantsoeneerde
2nd person sing. (gij) rantsoeneert rantsoeneerde
3rd person singular rantsoeneert rantsoeneerde
plural rantsoeneren rantsoeneerden
subjunctive sing.1 rantsoenere rantsoeneerde
subjunctive plur.1 rantsoeneren rantsoeneerden
imperative sing. rantsoeneer
imperative plur.1 rantsoeneert
participles rantsoenerend gerantsoeneerd
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

  • rantsoenering
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.