rechttrekken

Dutch

Etymology

From recht (“straight”) +‎ trekken (“to pull”).

Pronunciation

  • Audio:(file)

Verb

rechttrekken

  1. to straighten
  2. to correct (of facts, statements)
    Synonyms: corrigeren, rectificeren, rechtzetten

Conjugation

Conjugation of rechttrekken (weak, separable)
infinitive rechttrekken
past singular trekte recht
past participle rechtgetrekt
infinitive rechttrekken
gerund rechttrekken n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular trek recht trekte recht rechttrek rechttrekte
2nd person sing. (jij) trekt recht, trek recht2 trekte recht rechttrekt rechttrekte
2nd person sing. (u) trekt recht trekte recht rechttrekt rechttrekte
2nd person sing. (gij) trekt recht trekte recht rechttrekt rechttrekte
3rd person singular trekt recht trekte recht rechttrekt rechttrekte
plural trekken recht trekten recht rechttrekken rechttrekten
subjunctive sing.1 trekke recht trekte recht rechttrekke rechttrekte
subjunctive plur.1 trekken recht trekten recht rechttrekken rechttrekten
imperative sing. trek recht
imperative plur.1 trekt recht
participles rechttrekkend rechtgetrekt
1) Archaic. 2) In case of inversion.
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.