refsa

Icelandic

From Old Norse refsa, repsa, from Proto-Germanic *rafsijaną (“to punish, blame”).

refsa (weak verb, third-person singular past indicative refsaði, supine refsað)

*refsa* – active voice (*germynd*)
		present nútíð	past þátíð	present nútíð	past þátíð
infinitive nafnháttur		að refsa
supine sagnbót		refsað
present participle lýsingarháttur nútíðar		refsandi

		indicative framsöguháttur		subjunctive viðtengingarháttur
singular	ég	refsa	refsaði	refsi	refsaði
	þú	refsar	refsaðir	refsir	refsaðir
	hann, hún, það	refsar	refsaði	refsi	refsaði
plural	við	refsum	refsuðum	refsum	refsuðum
	þið	refsið	refsuðuð	refsið	refsuðuð
	þeir, þær, þau	refsa	refsuðu	refsi	refsuðu

		imperative boðháttur
singular	þú	refsa (þú), refsaðu
plural	þið	refsið (þið), refsiði¹

¹ Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

*refsast* – mediopassive voice (*miðmynd*)
		present nútíð	past þátíð	present nútíð	past þátíð
infinitive nafnháttur		að refsast
supine sagnbót		refsast
present participle lýsingarháttur nútíðar		refsandist (rare; see appendix)

		indicative framsöguháttur		subjunctive viðtengingarháttur
singular	ég	refsast	refsaðist	refsist	refsaðist
	þú	refsast	refsaðist	refsist	refsaðist
	hann, hún, það	refsast	refsaðist	refsist	refsaðist
plural	við	refsumst	refsuðumst	refsumst	refsuðumst
	þið	refsist	refsuðust	refsist	refsuðust
	þeir, þær, þau	refsast	refsuðust	refsist	refsuðust

		imperative boðháttur
singular	þú	refsast (þú), refsastu
plural	þið	refsist (þið), refsisti¹

¹ Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.