regenen
Dutch
Etymology
From Middle Dutch rēgenen, from Old Dutch *reganon, from Proto-West Germanic *regnōn, from Proto-Germanic *regnōną. Equivalent to regen + -en.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈreː.ɣə.nə(n)/
Audio: (file) - Hyphenation: re‧ge‧nen
- Rhymes: -eːɣənən
Verb
regenen
- (impersonal) to rain, to precipitate
- Synonym: zeiken
- Het regent alweer. ― It's raining again.
- (impersonal, figuratively) to accumulate in large amounts, as though by rain
- Het regent klachten over je gedrag! ― It's raining complaints about your behaviour!
- (intransitive, figuratively) to pour down, to fall out of the sky in large amounts
- In de herfst regenen de bladeren van de bomen. ― In autumn, the leaves rain down from the trees.
Conjugation
| Conjugation of regenen (weak) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | regenen | |||
| past singular | regende | |||
| past participle | geregend | |||
| infinitive | regenen | |||
| gerund | regenen n | |||
| present tense | past tense | |||
| 1st person singular | regen | regende | ||
| 2nd person sing. (jij) | regent, regen2 | regende | ||
| 2nd person sing. (u) | regent | regende | ||
| 2nd person sing. (gij) | regent | regende | ||
| 3rd person singular | regent | regende | ||
| plural | regenen | regenden | ||
| subjunctive sing.1 | regene | regende | ||
| subjunctive plur.1 | regenen | regenden | ||
| imperative sing. | regen | |||
| imperative plur.1 | regent | |||
| participles | regenend | geregend | ||
| 1) Archaic. 2) In case of inversion. | ||||
Derived terms
- beregenen
- doorregenen
- kletsregenen
- natregenen
- stortregenen
- verregenen
Descendants
Anagrams
Middle Dutch
Etymology
From Old Dutch *reganon. Equivalent to rēgen + -en.
Verb
rēgenen
- to rain
Inflection
This verb needs an inflection-table template.
Descendants
Further reading
- “reghenen (II)”, in Vroegmiddelnederlands Woordenboek, 2000
- Verwijs, E., Verdam, J. (1885–1929) “regenen”, in Middelnederlandsch Woordenboek, The Hague: Martinus Nijhoff, →ISBN