reho
Old High German
Etymology
From Proto-West Germanic *raihō, from Proto-Germanic *raihô, cognate with Old English rāha, rā, Proto-Norse ᚱᚨᛇᚺᚨᚾ (raïhan) (genitive singular) Old Norse rá.
Noun
rēho m
- roe (deer)
Declension
| case | singular | plural |
|---|---|---|
| nominative | rēho | rēhon, rēhun |
| accusative | rēhon, rēhun | rēhon, rēhun |
| genitive | rēhen, rēhin | rēhōno |
| dative | rēhen, rēhin | rēhōm, rēhōn |