reticentia
Interlingua
Noun
reticentia (plural reticentias)
Latin
Etymology
Noun
reticentia f (genitive reticentiae); first declension
- silence (keeping silent)
- aposiopesis
Declension
First-declension noun.
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | reticentia | reticentiae |
| genitive | reticentiae | reticentiārum |
| dative | reticentiae | reticentiīs |
| accusative | reticentiam | reticentiās |
| ablative | reticentiā | reticentiīs |
| vocative | reticentia | reticentiae |
Descendants
- Catalan: reticència
- French: réticence
- Galician: reticencia
- Italian: reticenza
- Occitan: reticéncia
- Portuguese: reticência
- Romanian: reticență
- Spanish: reticencia
Participle
reticentia
- nominative/accusative/vocative neuter plural of reticēns
References
- “reticentia”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “reticentia”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- reticentia in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.