riecan
See also: Riečan
Old Dutch
Alternative forms
- riekan, riechon, ruecon
Etymology
From Proto-West Germanic *reukan, from Proto-Germanic *reukaną.
Verb
riecan
- to smell
Inflection
Conjugation of riecan (strong class 2)
| infinitive | riecan | |
|---|---|---|
| indicative | present | past |
| 1st person singular | rieco, riecon | rōc |
| 2nd person singular | riukis | ruki |
| 3rd person singular | riukit | rōc |
| 1st person plural | riecun | rucon |
| 2nd person plural | riekit | rucot |
| 3rd person plural | riecunt | rucon |
| subjunctive | present | past |
| 1st person singular | rieke | ruki |
| 2nd person singular | riekis | ruki |
| 3rd person singular | rieke | ruki |
| 1st person plural | riekin | rukin |
| 2nd person plural | riekit | rukit |
| 3rd person plural | riekin | rukin |
| imperative | present | |
| singular | riec, riuc | |
| plural | rieket | |
| participle | present | past |
| riecandi | rocan, girocan | |
Alternative forms
Descendants
Further reading
- “riekan”, in Oudnederlands Woordenboek, 2012