ringakta
Swedish
Etymology
ringa (“insignificant”) + akta (“value; esteem; regard”). Compare Danish ringeagte, German geringachten, geringschätzen.
Verb
ringakta (present ringaktar, preterite ringaktade, supine ringaktat, imperative ringakta)
Conjugation
| active | passive | |||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | ringakta | ringaktas | ||
| supine | ringaktat | ringaktats | ||
| imperative | ringakta | — | ||
| imper. plural1 | ringakten | — | ||
| present | past | present | past | |
| indicative | ringaktar | ringaktade | ringaktas | ringaktades |
| ind. plural1 | ringakta | ringaktade | ringaktas | ringaktades |
| subjunctive2 | ringakte | ringaktade | ringaktes | ringaktades |
| present participle | ringaktande | |||
| past participle | ringaktad | |||
1 Archaic. 2 Dated. See the appendix on Swedish verbs.