rondkijken

Dutch

Etymology

Compound of rond +‎ kijken.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈrɔnt.kɛi̯.kə(n)/
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: rond‧kij‧ken

Verb

rondkijken

  1. to look around

Conjugation

Conjugation of rondkijken (strong class 1, separable)
infinitive rondkijken
past singular keek rond
past participle rondgekeken
infinitive rondkijken
gerund rondkijken n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular kijk rond keek rond rondkijk rondkeek
2nd person sing. (jij) kijkt rond, kijk rond2 keek rond rondkijkt rondkeek
2nd person sing. (u) kijkt rond keek rond rondkijkt rondkeek
2nd person sing. (gij) kijkt rond keekt rond rondkijkt rondkeekt
3rd person singular kijkt rond keek rond rondkijkt rondkeek
plural kijken rond keken rond rondkijken rondkeken
subjunctive sing.1 kijke rond keke rond rondkijke rondkeke
subjunctive plur.1 kijken rond keken rond rondkijken rondkeken
imperative sing. kijk rond
imperative plur.1 kijkt rond
participles rondkijkend rondgekeken
1) Archaic. 2) In case of inversion.
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.