rondkomen

Dutch

Etymology

From rond (“around”) +‎ komen (“to come”).

Pronunciation

  • Audio:(file)

Verb

rondkomen

  1. to make ends meet

Conjugation

Conjugation of rondkomen (strong class 4, irregular, separable)
infinitive rondkomen
past singular kwam rond
past participle rondgekomen
infinitive rondkomen
gerund rondkomen n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular kom rond kwam rond rondkom rondkwam
2nd person sing. (jij) komt rond, kom rond2 kwam rond rondkomt rondkwam
2nd person sing. (u) komt rond kwam rond rondkomt rondkwam
2nd person sing. (gij) komt rond kwaamt rond rondkomt rondkwaamt
3rd person singular komt rond kwam rond rondkomt rondkwam
plural komen rond kwamen rond rondkomen rondkwamen
subjunctive sing.1 kome rond kwame rond rondkome rondkwame
subjunctive plur.1 komen rond kwamen rond rondkomen rondkwamen
imperative sing. kom rond
imperative plur.1 komt rond
participles rondkomend rondgekomen
1) Archaic. 2) In case of inversion.
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.