rondvliegen

Dutch

Etymology

From rond +‎ vliegen.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈrɔntˌvli.ɣə(n)/
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: rond‧vlie‧gen

Verb

rondvliegen

  1. to fly around

Conjugation

Conjugation of rondvliegen (strong class 2a, separable)
infinitive rondvliegen
past singular vloog rond
past participle rondgevlogen
infinitive rondvliegen
gerund rondvliegen n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular vlieg rond vloog rond rondvlieg rondvloog
2nd person sing. (jij) vliegt rond, vlieg rond2 vloog rond rondvliegt rondvloog
2nd person sing. (u) vliegt rond vloog rond rondvliegt rondvloog
2nd person sing. (gij) vliegt rond vloogt rond rondvliegt rondvloogt
3rd person singular vliegt rond vloog rond rondvliegt rondvloog
plural vliegen rond vlogen rond rondvliegen rondvlogen
subjunctive sing.1 vliege rond vloge rond rondvliege rondvloge
subjunctive plur.1 vliegen rond vlogen rond rondvliegen rondvlogen
imperative sing. vlieg rond
imperative plur.1 vliegt rond
participles rondvliegend rondgevlogen
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Anagrams

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.