rozprawka

See also: rozprawką

Polish

Etymology

From rozprawa +‎ -ka.

Pronunciation

  • IPA(key): /rɔsˈpraf.ka/
  • Rhymes: -afka
  • Syllabification: roz‧praw‧ka

Noun

rozprawka f

  1. (literature) disquisition, essay, tract (brief treatise)
  2. (education) written schoolwork in which a student needs to justify a thesis

Declension

Declension of rozprawka
singular plural
nominative rozprawka rozprawki
genitive rozprawki rozprawek
dative rozprawce rozprawkom
accusative rozprawkę rozprawki
instrumental rozprawką rozprawkami
locative rozprawce rozprawkach
vocative rozprawko rozprawki
noun
verbs

Further reading

  • rozprawka in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • rozprawka in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.