ruisakana
Ingrian
Etymology
From ruis (“rye”) + akana (“husk”).
Pronunciation
- (Ala-Laukaa) IPA(key): /ˈru.isˌɑkɑnɑ/, [ˈru.iz̠ˌɑkɑn]
- (Soikkola) IPA(key): /ˈru.isˌɑkɑːnɑ/, [ˈru.iʒˌɑkˑɑːnɑ]
- Rhymes: -ɑkɑn, -ɑkɑːnɑ
- Hyphenation: ru‧is‧a‧ka‧na
Noun
ruisakana
Declension
| Declension of ruisakana (type 3/kana, no gradation) | ||
|---|---|---|
| singular | plural | |
| nominative | ruisakana | ruisakanat |
| genitive | ruisakanan | ruisakanoin |
| partitive | ruisakanaa | ruisakanoja |
| illative | ruisakanaa | ruisakanoihe |
| inessive | ruisakanaas | ruisakanois |
| elative | ruisakanast | ruisakanoist |
| allative | ruisakanalle | ruisakanoille |
| adessive | ruisakanaal | ruisakanoil |
| ablative | ruisakanalt | ruisakanoilt |
| translative | ruisakanaks | ruisakanoiks |
| essive | ruisakananna, ruisakanaan | ruisakanoinna, ruisakanoin |
| exessive1) | ruisakanant | ruisakanoint |
| 1) obsolete *) the accusative corresponds with either the genitive (sg) or nominative (pl) **) the comitative is formed by adding the suffix -ka? or -kä? to the genitive. | ||
References
- Ruben E. Nirvi (1971) Inkeroismurteiden Sanakirja, Helsinki: Suomalais-Ugrilainen Seura, page 10