rutus
Estonian
Noun
rutus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of ruō (“turn up, rake up”).
Participle
rutus (feminine ruta, neuter rutum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | rutus | ruta | rutum | rutī | rutae | ruta | |
| genitive | rutī | rutae | rutī | rutōrum | rutārum | rutōrum | |
| dative | rutō | rutae | rutō | rutīs | |||
| accusative | rutum | rutam | rutum | rutōs | rutās | ruta | |
| ablative | rutō | rutā | rutō | rutīs | |||
| vocative | rute | ruta | rutum | rutī | rutae | ruta | |
References
- “rutus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- rutus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.