rzemień

See also: Rzemień

Polish

Etymology

Inherited from Proto-Slavic *remy. Compare Czech řemen, Lower Sorbian rjemjeń, Russian реме́нь (reménʹ), Serbo-Croatian remen.

Pronunciation

IPA^(key): /ˈʐɛ.mjɛɲ/
Audio: (file)
Rhymes: -ɛmjɛɲ
Syllabification: rze‧mień
Homophone: Rzemień

Noun

rzemień m inan (diminutive rzemyk)

babiche, lash, rawhide, thong (strap made of thick leather used to bind something)

Declension

Declension of rzemień

	singular	plural
nominative	rzemień	rzemienie
genitive	rzemienia	rzemieni
dative	rzemieniowi	rzemieniom
accusative	rzemień	rzemienie
instrumental	rzemieniem	rzemieniami
locative	rzemieniu	rzemieniach
vocative	rzemieniu	rzemienie

Derived terms

adjective

rzemienny

nouns

rzemienica
rzemieniec

Related terms

adjectives

rzemienicowy
rzemykowy

noun

rzemyczek

Further reading

rzemień in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
rzemień in Polish dictionaries at PWN