sýkna

See also: sykna

Icelandic

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈsihkna/

Etymology 1

Verb

sýkna (weak verb, third-person singular past indicative sýknaði, supine sýknað)

  1. to acquit, to absolve [with accusative]
Conjugation
sýkna – active voice (germynd)
infinitive nafnháttur að sýkna
supine sagnbót sýknað
present participle
lýsingarháttur nútíðar
 sýknandi
indicative
framsöguháttur
 subjunctive
viðtengingarháttur
present
nútíð
 past
þátíð
 present
nútíð
 past
þátíð
singular ég sýkna sýknaði sýkni sýknaði
þú sýknar sýknaðir sýknir sýknaðir
hann, hún, það sýknar sýknaði sýkni sýknaði
plural við sýknum sýknuðum sýknum sýknuðum
þið sýknið sýknuðuð sýknið sýknuðuð
þeir, þær, þau sýkna sýknuðu sýkni sýknuðu
imperative boðháttur
singular þú sýkna (þú), sýknaðu
plural þið sýknið (þið), sýkniði1
1 Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
sýknast – mediopassive voice (miðmynd)
infinitive nafnháttur að sýknast
supine sagnbót sýknast
present participle
lýsingarháttur nútíðar
 sýknandist (rare; see appendix)
indicative
framsöguháttur
 subjunctive
viðtengingarháttur
present
nútíð
 past
þátíð
 present
nútíð
 past
þátíð
singular ég sýknast sýknaðist sýknist sýknaðist
þú sýknast sýknaðist sýknist sýknaðist
hann, hún, það sýknast sýknaðist sýknist sýknaðist
plural við sýknumst sýknuðumst sýknumst sýknuðumst
þið sýknist sýknuðust sýknist sýknuðust
þeir, þær, þau sýknast sýknuðust sýknist sýknuðust
imperative boðháttur
singular þú sýknast (þú), sýknastu
plural þið sýknist (þið), sýknisti1
1 Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
sýknaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
strong declension
(sterk beyging) 		singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn) 		feminine
(kvenkyn) 		neuter
(hvorugkyn) 		masculine
(karlkyn) 		feminine
(kvenkyn) 		neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall) 		sýknaður sýknuð sýknað sýknaðir sýknaðar sýknuð
accusative
(þolfall) 		sýknaðan sýknaða sýknað sýknaða sýknaðar sýknuð
dative
(þágufall) 		sýknuðum sýknaðri sýknuðu sýknuðum sýknuðum sýknuðum
genitive
(eignarfall) 		sýknaðs sýknaðrar sýknaðs sýknaðra sýknaðra sýknaðra
weak declension
(veik beyging) 		singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn) 		feminine
(kvenkyn) 		neuter
(hvorugkyn) 		masculine
(karlkyn) 		feminine
(kvenkyn) 		neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall) 		sýknaði sýknaða sýknaða sýknuðu sýknuðu sýknuðu
accusative
(þolfall) 		sýknaða sýknuðu sýknaða sýknuðu sýknuðu sýknuðu
dative
(þágufall) 		sýknaða sýknuðu sýknaða sýknuðu sýknuðu sýknuðu
genitive
(eignarfall) 		sýknaða sýknuðu sýknaða sýknuðu sýknuðu sýknuðu

Etymology 2

Noun

sýkna f (genitive singular sýknu, no plural)

  1. innocence
    Synonym: sakleysi
Declension
Declension of sýkna (sg-only feminine)
singular
indefinite definite
nominative sýkna sýknan
accusative sýknu sýknuna
dative sýknu sýknunni
genitive sýknu sýknunnar
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.