sigha
Old Swedish
Etymology
From Old Norse síga, from Proto-Germanic *sīganą.
Verb
sīgha
Conjugation
| present | past | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| infinitive | sīgha | — | ||||
| participle | sīghandi, sīghande | sighin | ||||
| active voice | indicative | subjunctive | imperative | indicative | subjunctive | |
| iæk | sīgher | sīghi, sīghe | — | sēgh | sighi, sighe | |
| þū | sīgher | sīghi, sīghe | sīgh | sēght | sighi, sighe | |
| han | sīgher | sīghi, sīghe | — | sēgh | sighi, sighe | |
| vīr | sīghum, sīghom | sīghum, sīghom | sīghum, sīghom | sighum, sighom | sighum, sighom | |
| īr | sīghin | sīghin | sīghin | sighin | sighin | |
| þēr | sīgha | sīghin | — | sighu, sigho | sighin | |
| mediopassive voice | indicative | subjunctive | imperative | indicative | subjunctive | |
| iæk | — | — | — | — | — | |
| þū | — | — | — | — | — | |
| han | — | — | — | — | — | |
| vīr | — | — | — | — | — | |
| īr | — | — | — | — | — | |
| þēr | — | — | — | — | — | |
Descendants
- Swedish: siga