skíra

See also: skira

Faroese

Etymology

From Old Norse skíra.

Pronunciation

  • IPA(key): [ˈskʊira]

Verb

skíra (third person singular past indicative skírdi, third person plural past indicative skírt, supine skírt)

  1. (poetic) to cleanse, purify
  2. to baptize
  3. to give a nickname

Conjugation

Conjugation of (group v-1)
infinitive
supine skírt
present past
first singular skíri skírdi
second singular skírir skírdi
third singular skírir skírdi
plural skíra skírdu
participle (a7)1 skírandi skírdur
imperative
singular skír!
plural skírið!

1Only the past participle being declined.

Synonyms

  • (baptize): doypa
  • (give a nickname): eyknevna

Icelandic

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈsciːra/
  • Rhymes: -iːra
  • Homophone: skýra

Etymology 1

From Old Norse skíra.

Verb

skíra (weak verb, third-person singular past indicative skírði, supine skírt)

  1. (archaic) to cleanse, purify
  2. to baptize
  3. (proscribed) to name
Conjugation
skíra – active voice (germynd)
infinitive nafnháttur skíra
supine sagnbót skírt
present participle
skírandi
indicative
subjunctive
present
past
present
past
singular ég skíri skírði skíri skírði
þú skírir skírðir skírir skírðir
hann, hún, það skírir skírði skíri skírði
plural við skírum skírðum skírum skírðum
þið skírið skírðuð skírið skírðuð
þeir, þær, þau skíra skírðu skíri skírðu
imperative boðháttur
singular þú skír (þú), skírðu
plural þið skírið (þið), skíriði1
1 Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
skírast – mediopassive voice (miðmynd)
infinitive nafnháttur að skírast
supine sagnbót skírst
present participle
skírandist (rare; see appendix)
indicative
subjunctive
present
past
present
past
singular ég skírist skírðist skírist skírðist
þú skírist skírðist skírist skírðist
hann, hún, það skírist skírðist skírist skírðist
plural við skírumst skírðumst skírumst skírðumst
þið skírist skírðust skírist skírðust
þeir, þær, þau skírast skírðust skírist skírðust
imperative boðháttur
singular þú skírst (þú), skírstu
plural þið skírist (þið), skíristi1
1 Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
skírður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
strong declension
(sterk beyging)
singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)
feminine
(kvenkyn)
neuter
(hvorugkyn)
masculine
(karlkyn)
feminine
(kvenkyn)
neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)
skírður skírð skírt skírðir skírðar skírð
accusative
(þolfall)
skírðan skírða skírt skírða skírðar skírð
dative
(þágufall)
skírðum skírðri skírðu skírðum skírðum skírðum
genitive
(eignarfall)
skírðs skírðrar skírðs skírðra skírðra skírðra
weak declension
(veik beyging)
singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)
feminine
(kvenkyn)
neuter
(hvorugkyn)
masculine
(karlkyn)
feminine
(kvenkyn)
neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)
skírði skírða skírða skírðu skírðu skírðu
accusative
(þolfall)
skírða skírðu skírða skírðu skírðu skírðu
dative
(þágufall)
skírða skírðu skírða skírðu skírðu skírðu
genitive
(eignarfall)
skírða skírðu skírða skírðu skírðu skírðu

Etymology 2

See the etymology of the corresponding lemma form.

Noun

skíra

  1. indefinite genitive plural of skíri

Old Norse

Participle

skíra

  1. inflection of skírr:
    1. strong feminine accusative singular
    2. strong masculine accusative plural
    3. weak masculine oblique singular
    4. weak feminine nominative singular
    5. weak neuter singular