skamma

See also: skämma

Icelandic

Pronunciation

  • Rhymes: -amːa

Verb

skamma (weak verb, third-person singular past indicative skammaði, supine skammað)

  1. to tell off, to scold [with accusative]

Conjugation

skamma – active voice (germynd)
infinitive nafnháttur að skamma
supine sagnbót skammað
present participle
lýsingarháttur nútíðar
 skammandi
indicative
framsöguháttur
 subjunctive
viðtengingarháttur
present
nútíð
 past
þátíð
 present
nútíð
 past
þátíð
singular ég skamma skammaði skammi skammaði
þú skammar skammaðir skammir skammaðir
hann, hún, það skammar skammaði skammi skammaði
plural við skömmum skömmuðum skömmum skömmuðum
þið skammið skömmuðuð skammið skömmuðuð
þeir, þær, þau skamma skömmuðu skammi skömmuðu
imperative boðháttur
singular þú skamma (þú), skammaðu
plural þið skammið (þið), skammiði1
1 Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
skammast – mediopassive voice (miðmynd)
infinitive nafnháttur að skammast
supine sagnbót skammast
present participle
lýsingarháttur nútíðar
 skammandist (rare; see appendix)
indicative
framsöguháttur
 subjunctive
viðtengingarháttur
present
nútíð
 past
þátíð
 present
nútíð
 past
þátíð
singular ég skammast skammaðist skammist skammaðist
þú skammast skammaðist skammist skammaðist
hann, hún, það skammast skammaðist skammist skammaðist
plural við skömmumst skömmuðumst skömmumst skömmuðumst
þið skammist skömmuðust skammist skömmuðust
þeir, þær, þau skammast skömmuðust skammist skömmuðust
imperative boðháttur
singular þú skammast (þú), skammastu
plural þið skammist (þið), skammisti1
1 Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
skammaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
strong declension
(sterk beyging) 		singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn) 		feminine
(kvenkyn) 		neuter
(hvorugkyn) 		masculine
(karlkyn) 		feminine
(kvenkyn) 		neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall) 		skammaður skömmuð skammað skammaðir skammaðar skömmuð
accusative
(þolfall) 		skammaðan skammaða skammað skammaða skammaðar skömmuð
dative
(þágufall) 		skömmuðum skammaðri skömmuðu skömmuðum skömmuðum skömmuðum
genitive
(eignarfall) 		skammaðs skammaðrar skammaðs skammaðra skammaðra skammaðra
weak declension
(veik beyging) 		singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn) 		feminine
(kvenkyn) 		neuter
(hvorugkyn) 		masculine
(karlkyn) 		feminine
(kvenkyn) 		neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall) 		skammaði skammaða skammaða skömmuðu skömmuðu skömmuðu
accusative
(þolfall) 		skammaða skömmuðu skammaða skömmuðu skömmuðu skömmuðu
dative
(þágufall) 		skammaða skömmuðu skammaða skömmuðu skömmuðu skömmuðu
genitive
(eignarfall) 		skammaða skömmuðu skammaða skömmuðu skömmuðu skömmuðu

Norwegian Bokmål

Alternative forms

Noun

skamma m or f

  1. definite feminine singular of skam

Verb

skamma

  1. inflection of skamme:
    1. simple past
    2. past participle

Norwegian Nynorsk

Etymology 1

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈskɑm.mɑ/

Noun

skamma f

  1. definite singular of skam

Etymology 2

Pronunciation

  • IPA(key): /²skɑm.mɑ/

Verb

skamma (present tense skammar, past tense skamma, past participle skamma, passive infinitive skammast, present participle skammande, imperative skam)

  1. a-infinitive form of skamme

Old Norse

Noun

skamma

  1. genitive plural of skǫmm

Adjective

skamma

  1. strong feminine accusative singular of skammr
  2. strong masculine accusative plural of skammr
  3. weak masculine oblique cases singular of skammr
  4. weak feminine nominative singular of skammr
  5. weak neuter all cases singular of skammr
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.