skauta

Gothic

Romanization

skauta

  1. romanization of 𐍃𐌺𐌰𐌿𐍄𐌰

Icelandic

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈskøyːta/
    Rhymes: -øyːta

Etymology 1

Verb

skauta (weak verb, third-person singular past indicative skautaði, supine skautað)

  1. to skate
Conjugation
skauta – active voice (germynd)
infinitive nafnháttur að skauta
supine sagnbót skautað
present participle
lýsingarháttur nútíðar
 skautandi
indicative
framsöguháttur
 subjunctive
viðtengingarháttur
present
nútíð
 past
þátíð
 present
nútíð
 past
þátíð
singular ég skauta skautaði skauti skautaði
þú skautar skautaðir skautir skautaðir
hann, hún, það skautar skautaði skauti skautaði
plural við skautum skautuðum skautum skautuðum
þið skautið skautuðuð skautið skautuðuð
þeir, þær, þau skauta skautuðu skauti skautuðu
imperative boðháttur
singular þú skauta (þú), skautaðu
plural þið skautið (þið), skautiði1
1 Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

Etymology 2

Noun

skauta

  1. indefinite genitive plural of skaut

Norwegian Nynorsk

Noun

skauta n

  1. definite plural of skaut
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.