skon

(This etymology is missing or incomplete. Please add to it, or discuss it at the Etymology scriptorium.)

• IPA^(key): [ˈskon]
• Hyphenation: skon
• Rhymes: -on

skon m inan

1. (literary) death

   Synonyms: smrt, skonání

• “skon”, in Příruční slovník jazyka českého (in Czech), 1935–1957
• “skon”, in Slovník spisovného jazyka českého (in Czech), 1960–1971, 1989
• “skon”, in Internetová jazyková příručka (in Czech), 2008–2025

Uncertain. Also found in Norwegian dialects skon; possibly related to Albanian hundë.^[1]

skon f (genitive singular skonar, plural skonir)

1. snout
2. (derogatory) face, mug

• rossaskon

Deverbal from skonać.

• IPA^(key): (10^th–15^th CE) /skɔn/
• IPA^(key): (15^th CE) /skɔn/

skon m animacy unattested

1. (attested in Greater Poland) The meaning of this term is uncertain. Possibilities include:
   1. deed

      Synonyms: czyn, działo, skutek, uczynek, uczynianie

      • 1916 [second half of the 15th century], Stanisław Słoński, editor, Psałterz puławski‎^[1], Greater Poland, page 93 arg:

        Cristus czyelne rozgodzyw scony y czlowyeku naukę dal

        [Krystus cielne rozgodziw skony i człowieku naukę dał]

• >? Polish: skon (archaic)

• B. Sieradzka-Baziur, Ewa Deptuchowa, Joanna Duska, Mariusz Frodyma, Beata Hejmo, Dorota Janeczko, Katarzyna Jasińska, Krystyna Kajtoch, Joanna Kozioł, Marian Kucała, Dorota Mika, Gabriela Niemiec, Urszula Poprawska, Elżbieta Supranowicz, Ludwika Szelachowska-Winiarzowa, Zofia Wanicowa, Piotr Szpor, Bartłomiej Borek, editors (2011–2015), “skon”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN

Inherited from Old Polish skon. By surface analysis, deverbal from skonać.

• IPA^(key): /ˈskɔn/
• Rhymes: -ɔn
• Syllabification: skon

skon m inan

1. (rare, archaic) an act of dying; death

   Synonyms: skonanie, zgon

• skon in Polish dictionaries at PWN

skon

1. definite singular of sko

• kons, snok

From English scone.

skon

1. scone