skria
Old Swedish
Etymology
From Old Norse *skría, from Proto-Germanic *skrīhaną.
Verb
skrīa
- to scream
Conjugation
| present | past | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| infinitive | skrīa | — | ||||
| participle | skrīandi, -e | skrīaþer | ||||
| active voice | indicative | subjunctive | imperative | indicative | subjunctive | |
| iæk | skrīar | skrīi, -e | — | skrē, skrīaþe | skrīaþi, -e | |
| þū | skrīar | skrīi, -e | skrīa | skrē, skrīaþe | skrīaþi, -e | |
| han | skrīar | skrīi, -e | — | skrē, skrīaþe | skrīaþi, -e | |
| vīr | skrīum, -om | skrīum, -om | skrīum, -om | skrīaþum, -om | skrīaþum, -om | |
| īr | skrīin | skrīin | skrīin | skrīaþin | skrīaþin | |
| þēr | skrīa | skrīin | — | skrīaþu, -o | skrīaþin | |
| mediopassive voice | indicative | subjunctive | imperative | indicative | subjunctive | |
| iæk | — | — | — | — | — | |
| þū | — | — | — | — | — | |
| han | — | — | — | — | — | |
| vīr | — | — | — | — | — | |
| īr | — | — | — | — | — | |
| þēr | — | — | — | — | — | |
Descendants
- Swedish: skria
Swedish
Etymology
Inherited from Old Swedish skria.
Verb
skria (present skriar, preterite skriade, supine skriat, imperative skria)
- to give a loud, high-pitched scream
- måsarna skriade
- the seagulls screamed
- to bray (of donkey)
- åsnan skriade
- the donkey brayed
Conjugation
| active | passive | |||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | skria | skrias | ||
| supine | skriat | skriats | ||
| imperative | skria | — | ||
| imper. plural1 | skrien | — | ||
| present | past | present | past | |
| indicative | skriar | skriade | skrias | skriades |
| ind. plural1 | skria | skriade | skrias | skriades |
| subjunctive2 | skrie | skriade | skries | skriades |
| present participle | skriande | |||
| past participle | — | |||
1 Archaic. 2 Dated. See the appendix on Swedish verbs.