skurðgröftur

Icelandic

Etymology

From skurður (ditch, canal) +‎ gröftur (digging).

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈskʏrðˌkrœftʏr/

Noun

skurðgröftur m (genitive singular (common) skurðgraftar or (rare, sometimes proscribed) skurðgraftrar, no plural)

  1. ditchdigging

Declension

Declension of skurðgröftur (sg-only masculine, based on gröftur)
singular
indefinite definite
nominative skurðgröftur skurðgröfturinn
accusative skurðgröft skurðgröftinn
dative skurðgreftri1,2, skurðgrefti3 skurðgreftrinum1,2, skurðgreftinum3
genitive skurðgraftar1, skurðgraftrar2,3 skurðgraftarins1, skurðgraftrarins2,3

1Common.
2Sometimes proscribed.
3Rare.