slútta

See also: slutta

Icelandic

Etymology

17th century, from Danish slutte.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈstluhta/
    Rhymes: -uhta

Verb

slútta (weak verb, third-person singular past indicative slúttaði, supine slúttað)

  1. (informal) to stop, bring to an end

Conjugation

slútta – active voice (germynd)
infinitive nafnháttur slútta
supine sagnbót slúttað
present participle
slúttandi
indicative
subjunctive
present
past
present
past
singular ég slútta slúttaði slútti slúttaði
þú slúttar slúttaðir slúttir slúttaðir
hann, hún, það slúttar slúttaði slútti slúttaði
plural við slúttum slúttuðum slúttum slúttuðum
þið slúttið slúttuðuð slúttið slúttuðuð
þeir, þær, þau slútta slúttuðu slútti slúttuðu
imperative boðháttur
singular þú slútta (þú), slúttaðu
plural þið slúttið (þið), slúttiði1
1 Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
slúttast – mediopassive voice (miðmynd)
infinitive nafnháttur að slúttast
supine sagnbót slúttast
present participle
slúttandist (rare; see appendix)
indicative
subjunctive
present
past
present
past
singular ég slúttast slúttaðist slúttist slúttaðist
þú slúttast slúttaðist slúttist slúttaðist
hann, hún, það slúttast slúttaðist slúttist slúttaðist
plural við slúttumst slúttuðumst slúttumst slúttuðumst
þið slúttist slúttuðust slúttist slúttuðust
þeir, þær, þau slúttast slúttuðust slúttist slúttuðust
imperative boðháttur
singular þú slúttast (þú), slúttastu
plural þið slúttist (þið), slúttisti1
1 Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
slúttaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
strong declension
(sterk beyging)
singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)
feminine
(kvenkyn)
neuter
(hvorugkyn)
masculine
(karlkyn)
feminine
(kvenkyn)
neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)
slúttaður slúttuð slúttað slúttaðir slúttaðar slúttuð
accusative
(þolfall)
slúttaðan slúttaða slúttað slúttaða slúttaðar slúttuð
dative
(þágufall)
slúttuðum slúttaðri slúttuðu slúttuðum slúttuðum slúttuðum
genitive
(eignarfall)
slúttaðs slúttaðrar slúttaðs slúttaðra slúttaðra slúttaðra
weak declension
(veik beyging)
singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)
feminine
(kvenkyn)
neuter
(hvorugkyn)
masculine
(karlkyn)
feminine
(kvenkyn)
neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)
slúttaði slúttaða slúttaða slúttuðu slúttuðu slúttuðu
accusative
(þolfall)
slúttaða slúttuðu slúttaða slúttuðu slúttuðu slúttuðu
dative
(þágufall)
slúttaða slúttuðu slúttaða slúttuðu slúttuðu slúttuðu
genitive
(eignarfall)
slúttaða slúttuðu slúttaða slúttuðu slúttuðu slúttuðu

References

  • Ásgeir Blöndal Magnússon (1989) Íslensk orðsifjabók, Reykjavík: Árni Magnússon Institute for Icelandic Studies, →ISBN (Available at Málið.is under the “Eldri orðabækur” tab.)