smakken
Dutch
Etymology
From smak (“smack, blow, crash”) + -en.
Pronunciation
Audio: (file) - Rhymes: -ɑkən
Verb
smakken
Conjugation
| Conjugation of smakken (weak) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | smakken | |||
| past singular | smakte | |||
| past participle | gesmakt | |||
| infinitive | smakken | |||
| gerund | smakken n | |||
| present tense | past tense | |||
| 1st person singular | smak | smakte | ||
| 2nd person sing. (jij) | smakt, smak2 | smakte | ||
| 2nd person sing. (u) | smakt | smakte | ||
| 2nd person sing. (gij) | smakt | smakte | ||
| 3rd person singular | smakt | smakte | ||
| plural | smakken | smakten | ||
| subjunctive sing.1 | smakke | smakte | ||
| subjunctive plur.1 | smakken | smakten | ||
| imperative sing. | smak | |||
| imperative plur.1 | smakt | |||
| participles | smakkend | gesmakt | ||
| 1) Archaic. 2) In case of inversion. | ||||
Derived terms
- aansmakken
- afsmakken
- besmakken
- bijeensmakken
- binnensmakken
- dichtsmakken
- doodsmakken
- dooreensmakken
- doorsmakken
- heensmakken
- insmakken
- leegsmakken
- lossmakken
- nasmakken
- nedersmakken
- neersmakken
- omhoogsmakken
- omlaagsmakken
- omsmakken
- omversmakken
- opsmakken
- oversmakken
- samensmakken
- terneersmakken
- toesmakken
- uitsmakken
- versmakken
- vooroversmakken
- wegsmakken