snjóa
Icelandic
Etymology
From Old Norse snjóva, from Proto-Germanic *snīwaną.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈstnjouːa/
- Rhymes: -ouːa
Verb
snjóa (weak verb, third-person singular past indicative snjóaði, supine snjóað)
- (impersonal, intransitive) to snow
- Vá hvað það hefur snjóað mikið!
- Wow, look how much it's snowed!
- Ég vona að það snjói.
- I hope it snows.
- Snjóaði síðasta vetur?
- Did it snow last winter?
- Ó, það er byrjað að snjóa aftur.
- Oh, it's started snowing again.
Conjugation
| infinitive nafnháttur | að snjóa | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| supine sagnbót | snjóað | |||||
| present participle |
snjóandi | |||||
| indicative |
subjunctive | |||||
| present |
past |
present |
past | |||
| singular | ég | snjóa | snjóaði | snjói | snjóaði | |
| þú | snjóar | snjóaðir | snjóir | snjóaðir | ||
| hann, hún, það | snjóar | snjóaði | snjói | snjóaði | ||
| plural | við | snjóum | snjóuðum | snjóum | snjóuðum | |
| þið | snjóið | snjóuðuð | snjóið | snjóuðuð | ||
| þeir, þær, þau | snjóa | snjóuðu | snjói | snjóuðu | ||
| imperative boðháttur | ||||||
| singular | þú | snjóa (þú), snjóaðu | ||||
| plural | þið | snjóið (þið), snjóiði1 | ||||
1 Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.