sonur
Dalmatian
Etymology
Verb
sonur
Faroese
Etymology
From Old Norse sonr, from Proto-Germanic *sunuz, from Proto-Indo-European *suHnús.
Noun
sonur m (genitive singular sonar, plural synir)
Declension
| singular | plural | |||
|---|---|---|---|---|
| indefinite | definite | indefinite | definite | |
| nominative | sonur | sonurin | synir | synirnir |
| accusative | son | sonin | synir | synirnar |
| dative | syni, soni | syninum, soninum | synum, sonum | synunum, sonunum |
| genitive | sonar | sonarins | sona | sonanna |
Icelandic
Etymology
From Old Norse sonr, from Proto-Germanic *sunuz, from Proto-Indo-European *suHnús.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈsɔːnʏr/
- Rhymes: -ɔːnʏr
Noun
sonur m (genitive singular sonar, nominative plural synir)
Declension
| singular | plural | |||
|---|---|---|---|---|
| indefinite | definite | indefinite | definite | |
| nominative | sonur | sonurinn | synir | synirnir |
| accusative | son | soninn | syni, sonu1 | synina |
| dative | syni | syninum | sonum | sonunum |
| genitive | sonar | sonarins | sona | sonanna |
1Archaic or literary.
Derived terms
- bróðursonur
- bræðrasynir
- dóttursonur
- fóstursonur
- sonarsonur
- stjúpsonur
- systrasynir
- systursonur