spónur
Faroese
Etymology
From Old Norse spánn or spónn.
Noun
spónur m (genitive singular spónar, plural spønir or spónar)
Declension
| singular | plural | |||
|---|---|---|---|---|
| indefinite | definite | indefinite | definite | |
| nominative | spónur | spónurin | spønir, spónar | spønirnir, spónarnir |
| accusative | spón | spónin | spønir, spónar | spønirnar, spónarnar |
| dative | spóni | spóninum | spønum, spónum | spønunum, spónunum |
| genitive | spónar | spónarins | spóna | spónanna |
Derived terms
- saguspønir
- træspónur
- súpanarspónur