spijkeren
Dutch
Etymology
From Middle Dutch spikeren. Equivalent to spijker + -en.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈspɛi̯kɛrə(n)/
Audio: (file) - Hyphenation: spij‧ke‧ren
Verb
spijkeren
- (transitive) to nail
Conjugation
| Conjugation of spijkeren (weak) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | spijkeren | |||
| past singular | spijkerde | |||
| past participle | gespijkerd | |||
| infinitive | spijkeren | |||
| gerund | spijkeren n | |||
| present tense | past tense | |||
| 1st person singular | spijker | spijkerde | ||
| 2nd person sing. (jij) | spijkert, spijker2 | spijkerde | ||
| 2nd person sing. (u) | spijkert | spijkerde | ||
| 2nd person sing. (gij) | spijkert | spijkerde | ||
| 3rd person singular | spijkert | spijkerde | ||
| plural | spijkeren | spijkerden | ||
| subjunctive sing.1 | spijkere | spijkerde | ||
| subjunctive plur.1 | spijkeren | spijkerden | ||
| imperative sing. | spijker | |||
| imperative plur.1 | spijkert | |||
| participles | spijkerend | gespijkerd | ||
| 1) Archaic. 2) In case of inversion. | ||||
Derived terms
- afspijkeren
- bespijkeren
- bijspijkeren
- dichtspijkeren
- verspijkeren
Descendants
- Afrikaans: spyker