dichtspijkeren

Dutch

Etymology

Compound of dicht +‎ spijkeren.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈdɪxt.spɛi̯.kɛ.rə(n)/
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: dicht‧spij‧ke‧ren
  • Rhymes: -ɛi̯kɛrən

Verb

dichtspijkeren

  1. (transitive) to nail shut, to board up
    Synonyms: toenagelen, vernagelen

Conjugation

Conjugation of dichtspijkeren (weak, separable)
infinitive dichtspijkeren
past singular spijkerde dicht
past participle dichtgespijkerd
infinitive dichtspijkeren
gerund dichtspijkeren n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular spijker dicht spijkerde dicht dichtspijker dichtspijkerde
2nd person sing. (jij) spijkert dicht, spijker dicht2 spijkerde dicht dichtspijkert dichtspijkerde
2nd person sing. (u) spijkert dicht spijkerde dicht dichtspijkert dichtspijkerde
2nd person sing. (gij) spijkert dicht spijkerde dicht dichtspijkert dichtspijkerde
3rd person singular spijkert dicht spijkerde dicht dichtspijkert dichtspijkerde
plural spijkeren dicht spijkerden dicht dichtspijkeren dichtspijkerden
subjunctive sing.1 spijkere dicht spijkerde dicht dichtspijkere dichtspijkerde
subjunctive plur.1 spijkeren dicht spijkerden dicht dichtspijkeren dichtspijkerden
imperative sing. spijker dicht
imperative plur.1 spijkert dicht
participles dichtspijkerend dichtgespijkerd
1) Archaic. 2) In case of inversion.
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.