sponsalis
Latin
Etymology
Adjective
spōnsālis (neuter spōnsāle); third-declension two-termination adjective
- of betrothal
Declension
Third-declension two-termination adjective.
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
| nominative | spōnsālis | spōnsāle | spōnsālēs | spōnsālia | |
| genitive | spōnsālis | spōnsālium | |||
| dative | spōnsālī | spōnsālibus | |||
| accusative | spōnsālem | spōnsāle | spōnsālēs spōnsālīs |
spōnsālia | |
| ablative | spōnsālī | spōnsālibus | |||
| vocative | spōnsālis | spōnsāle | spōnsālēs | spōnsālia | |
Derived terms
References
- “sponsalis”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- sponsalis in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.