stía

See also: stia

Icelandic

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈstiːja/
    Rhymes: -iːja

Etymology 1

From Old Norse stía, stí, from Proto-Germanic *stiją, which could be ultimately from Proto-Indo-European *steyh₂- (“to stiffen”), similar to *stainaz (“stone”).[1] Compare English sty.

Noun

stía f (genitive singular stíu, nominative plural stíur)

  1. sty, pen
Declension
Declension of stía (feminine)
singular plural
indefinite definite indefinite definite
nominative stía stían stíur stíurnar
accusative stíu stíuna stíur stíurnar
dative stíu stíunni stíum stíunum
genitive stíu stíunnar stía stíanna

Etymology 2

Verb

stía (weak verb, third-person singular past indicative stíaði, supine stíað)

  1. to pen, to keep in a sty [with dative]
  2. to separate, to keep apart [with dative]
Conjugation
stía – active voice (germynd)
infinitive nafnháttur að stía
supine sagnbót stíað
present participle
lýsingarháttur nútíðar
 stíandi
indicative
framsöguháttur
 subjunctive
viðtengingarháttur
present
nútíð
 past
þátíð
 present
nútíð
 past
þátíð
singular ég stía stíaði stíi stíaði
þú stíar stíaðir stíir stíaðir
hann, hún, það stíar stíaði stíi stíaði
plural við stíum stíuðum stíum stíuðum
þið stíið stíuðuð stíið stíuðuð
þeir, þær, þau stía stíuðu stíi stíuðu
imperative boðháttur
singular þú stía (þú), stíaðu
plural þið stíið (þið), stíiði1
1 Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
stíast – mediopassive voice (miðmynd)
infinitive nafnháttur að stíast
supine sagnbót stíast
present participle
lýsingarháttur nútíðar
 stíandist (rare; see appendix)
indicative
framsöguháttur
 subjunctive
viðtengingarháttur
present
nútíð
 past
þátíð
 present
nútíð
 past
þátíð
singular ég stíast stíaðist stíist stíaðist
þú stíast stíaðist stíist stíaðist
hann, hún, það stíast stíaðist stíist stíaðist
plural við stíumst stíuðumst stíumst stíuðumst
þið stíist stíuðust stíist stíuðust
þeir, þær, þau stíast stíuðust stíist stíuðust
imperative boðháttur
singular þú stíast (þú), stíastu
plural þið stíist (þið), stíisti1
1 Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
stíaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
strong declension
(sterk beyging) 		singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn) 		feminine
(kvenkyn) 		neuter
(hvorugkyn) 		masculine
(karlkyn) 		feminine
(kvenkyn) 		neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall) 		stíaður stíuð stíað stíaðir stíaðar stíuð
accusative
(þolfall) 		stíaðan stíaða stíað stíaða stíaðar stíuð
dative
(þágufall) 		stíuðum stíaðri stíuðu stíuðum stíuðum stíuðum
genitive
(eignarfall) 		stíaðs stíaðrar stíaðs stíaðra stíaðra stíaðra
weak declension
(veik beyging) 		singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn) 		feminine
(kvenkyn) 		neuter
(hvorugkyn) 		masculine
(karlkyn) 		feminine
(kvenkyn) 		neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall) 		stíaði stíaða stíaða stíuðu stíuðu stíuðu
accusative
(þolfall) 		stíaða stíuðu stíaða stíuðu stíuðu stíuðu
dative
(þágufall) 		stíaða stíuðu stíaða stíuðu stíuðu stíuðu
genitive
(eignarfall) 		stíaða stíuðu stíaða stíuðu stíuðu stíuðu

References

  1. ^ “sti,2” in Den Danske Ordbog
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.