stökkva

Icelandic

Etymology

From Old Norse støkkva, from Proto-Germanic *stinkwaną.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈstœhkva/
    Rhymes: -œhkva

Verb

stökkva (strong verb, third-person singular past indicative stökk, third-person plural past indicative stukku, supine stokkið)

  1. (intransitive) to jump, to leap
  2. break apart

Conjugation

stökkva – active voice (germynd)
infinitive nafnháttur stökkva
supine sagnbót stokkið
present participle
stökkvandi
indicative
subjunctive
present
past
present
past
singular ég stekk stökk stökkvi stykki
þú stekkur stökkst stökkvir stykkir
hann, hún, það stekkur stökk stökkvi stykki
plural við stökkvum stukkum stökkvum stykkjum
þið stökkvið stukkuð stökkvið stykkjuð
þeir, þær, þau stökkva stukku stökkvi stykkju
imperative boðháttur
singular þú stökk (þú), stökktu
plural þið stökkvið (þið), stökkviði1
1 Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
stokkinn — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
strong declension
(sterk beyging)
singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)
feminine
(kvenkyn)
neuter
(hvorugkyn)
masculine
(karlkyn)
feminine
(kvenkyn)
neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)
stokkinn stokkin stokkið stokknir stokknar stokkin
accusative
(þolfall)
stokkinn stokkna stokkið stokkna stokknar stokkin
dative
(þágufall)
stokknum stokkinni stokknu stokknum stokknum stokknum
genitive
(eignarfall)
stokkins stokkinnar stokkins stokkinna stokkinna stokkinna
weak declension
(veik beyging)
singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)
feminine
(kvenkyn)
neuter
(hvorugkyn)
masculine
(karlkyn)
feminine
(kvenkyn)
neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)
stokkni stokkna stokkna stokknu stokknu stokknu
accusative
(þolfall)
stokkna stokknu stokkna stokknu stokknu stokknu
dative
(þágufall)
stokkna stokknu stokkna stokknu stokknu stokknu
genitive
(eignarfall)
stokkna stokknu stokkna stokknu stokknu stokknu