stimuleus
Latin
Etymology
From stimulus (“a goad, prick”) from stimulō (“to stimulate”).
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [stɪˈmʊ.ɫe.ʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [st̪iˈmuː.le.us]
- Hyphenation: sti‧mu‧le‧us
Adjective
stimuleus (feminine stimulea, neuter stimuleum); first/second-declension adjective
- consisting of prickles or goads
- c. 300 BC, Titus Maccius Plautus, “II.vi”, in Miles gloriosus [Glorious soldier], line 511 (31):
- nisi mihī supplicium stimuleum dē <tē> datur,
- Unless I am given a punishment of goads/spikes against you,
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | stimuleus | stimulea | stimuleum | stimuleī | stimuleae | stimulea | |
| genitive | stimuleī | stimuleae | stimuleī | stimuleōrum | stimuleārum | stimuleōrum | |
| dative | stimuleō | stimuleae | stimuleō | stimuleīs | |||
| accusative | stimuleum | stimuleam | stimuleum | stimuleōs | stimuleās | stimulea | |
| ablative | stimuleō | stimuleā | stimuleō | stimuleīs | |||
| vocative | stimulee | stimulea | stimuleum | stimuleī | stimuleae | stimulea | |
References
- “stimuleus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press