stimuleus

Latin

Etymology

From stimulus (a goad, prick) from stimulō (to stimulate).

Pronunciation

Adjective

stimuleus (feminine stimulea, neuter stimuleum); first/second-declension adjective

  1. consisting of prickles or goads
    • c. 300 BC, Titus Maccius Plautus, “II.vi”, in Miles gloriosus [Glorious soldier], line 511 (31):
      nisi mihī supplicium stimuleum dē <tē> datur,
      Unless I am given a punishment of goads/spikes against you,

Declension

First/second-declension adjective.

singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative stimuleus stimulea stimuleum stimuleī stimuleae stimulea
genitive stimuleī stimuleae stimuleī stimuleōrum stimuleārum stimuleōrum
dative stimuleō stimuleae stimuleō stimuleīs
accusative stimuleum stimuleam stimuleum stimuleōs stimuleās stimulea
ablative stimuleō stimuleā stimuleō stimuleīs
vocative stimulee stimulea stimuleum stimuleī stimuleae stimulea

References